Devri

abandoniñ / abandonañ

abandoniñ / abandonañ

[voir abandon + -iñ, -añ]

V.

(1) V. tr. d. Abandonner.

(c.1680) NG 1749-1751. Iesus en Nazaret / De pep meh hac anquin / A uoui abandonnet. ●(1710) IN I 64. me hac'h abandon couls ha da oll bompou. ●(1790) MG 59. a pe za Doué d'hé abandonein. ●(17--) TE 23. en hani e yai d'abandonnein.

(1880) SAB 222. Perac oh euz ma abandouned, ma dilezed ?

(1978) PBPP 2.1/7. (Plougouskant) abandoniñ, tr. «abandonner.»

(2) V. pron. réfl. En em abandoniñ : s'abandonner.

(1575) M 429-430. Ha dre Contrytion hon em abandonaff / Da doen net en bet man lyes poan hac anaff, tr. «Et par contrition, à nous résigner / A bien souffrir en ce monde mainte peine et douleur.» ●(1580) G 397. Dydan an Roe Glazren en em abandonaf, tr. «Sous le roi Gralon, je me soumets.»

(1790) Ismar 128. hum abandonnein d'er plijadurieu, d'er chérvadeu. ●(1792) HS 130. goudé ur vuhé pure ha réglet, é gré cohein ean e hum abandonnass de fal verhèt. ●197. Hum abandonnein d'enn ivraignereah.

(1821) SST.ab xiii. Salomon (…) e hum abadonnas én é gohonie guet caranté er merhiet. ●(1834) SIM 36. en em abandoni d'ar vicher mezus-se a rit ? ●(1894) BUZmornik 529. en em abandouni a greiz kaloun etre daouarn he Brovidans.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...