adj. cf. bec’hiet ?
(1) (en plt de qqn) =
●(1854) MMM 107. ene ar paour qeas Ferdinand, beyet a grimou. ●(1868) FHB 181/195a. beiet gant ar boan a rea gant-han chom eb caout eur goulen ken dister. ●(1869) FHB 227/143b. Ar Santez eta, beiet o velet poaniou ar bobl. ●(1869) FHB 242/259a. Hen ansao zo ret : calon ar beachour a zo beiet o vont euz a Vontroulez, dre ma ne gav mui er gear-ze, na chapel ar Victor, nag iliz ar-Vur. ●(1877) EKG I 49. Ne falveze ket d'ezhan dibri tamm, re veïet oa he stomok.
●(1904) FHAB Meurzh/Ebrel 233. calon ar vam geaz a ioa beied gant an nêc'hamant. ●(1908) FHAB Mezheven 163. nec'het ha beyet o spered.
(2) (en plt des plantes) Chargé (de fruits, etc.).
●(1904) KZVr 356 - 04/09/04. Beiet (ed), ed re stank ; (gwez), gwez re a avalou enne. ●(1914) KZVr 78 - 30/08/14. an ed a zo beiet, tr. «le blé sur pied est serré et chargé d'épis gros et bien fournis, Milin.» ●gwez beiet, tr. «arbres chargés de fruits G[oelo].» ●(1924) NFLO. dru (fourni) beiet an ed.