m.
I. enfant. Bobo.
●(2000) LLMM 318/59. bubu, bubuig : gloaz bihan. C'hwezhañ a rer war ar gloaz gant ar genou hag an aer domm a gas kuit an droug, ar boan. Doare kozh-tre hag efedus-kaer.
II. fam.
(1) Dégats, casse.
●(1983) TDBP IV 26. Ya, ma na vez ket ramp an hent, bremañ 'vo bubuig, tr. «Oui, si la route n'est pas glissante, tout à l'heure, il y aura de la casse.»
(2) Appréhension.
●(c.1930) VALLtreg 292. Bubuig, appréhension. Ober bubuig (Even).