m. –ion Sarcleur.
●(1876) TDE.BF 91b. C'houenner, s. m., tr. «Sarcleur ; pl. ien.»
●(1909) BOBL 01 mai 227/2c. c'houennerien a vez klasket diouz an deiz, kerkoulz ha diouz marc'hat. ●(1927) GERI.Ern 84. c'houenner, tr. «sarcleur.» ●(1934) BRUS 271. Un sarcleur, tr. «un huénnour.» ●(1949) KROB 14/7. Ar berniou louzeier a vez renket etre daou c'houenner. ●(1963) EGRH II 115. c’hwenner m. -ien, tr. « sarcleur. »