adj.
I.
(1) Enflé.
●(1838) CGK 13. Ge gouq c'heuzet (lire : c'huezet). ●(1867) FHB 148/348a. eun darn loened ken tuzum ha tra, loned druz, loned c'houezet. ●(1884) BUR I 60. Deuz ann oll gwaziet c'houezet a oa a zruillado evel a zistribill c'hed he ziou-har.
(2) Gwazhied c'hwezet : varices.
●(1933) OALD 45/213. gwazied c'houezet er founs hag en divesker.
(3) Gonflé.
●(c.1500) Cb 42a. g. enfleure de terre. b. douar huezet. ●(1633) Nom 216b. Sclopus vel stlopus : le bruit des iouës enflées : an trous pe'n soun á gra an diu-boch pa vezont chuezet.
(4) Bara c'hwezet : pain (?).
●(1633) Nom 57a-b. Panis spongiosus : pain bouffé : bara couefuet, bara huezet.
II. sens fig.
(1) Exagéré.
●(1732) GReg 495a. Hiperbolique, tr. «Compsyou c'huëzet pere a lavar mugued ne deus.»
(2) (en plt de qqn) Bouffi, gonflé, pénétré d'orgueil.
●(1928) LZBt Mae 106. eun daou-ugent benag a ajistas, c'houezet da gaout en o zouez eun Eskob eus o c'henvrois.