adv., m. & interj.
I. Adv.
(1) Se précipiter, en se précipitant.
●(1958) BRUD 5/32. Hag an oll dipadapa. ●35. hag heñ adarre, dipadapa, dre dachennou ar mêzou. ●(1970) BHAF 78. Bemdez-Doue, goude, pa save ar memez c'hoant war Erwanig, e kuitae, dipa-dapa skol ar seurezed en eul laeradenn evid debri gachenn er skol hag ober ar pez a lavaran deoh en eur gaozeal ouz al loened. ●(1990) MARV II 35. (Plougerne) Ha me dihagni, dipadapa, da gerhad eben avad.
(2) =
●(1868) FHB 182/206b. E voat oc'h achui, ha, dipa dapa, kenta veljomp, eun doare pillouaer, eur marc'hadour sonniou, divezet oll, o simpad ar skalierou.
●(1964) BRUD 18/43. Ha dipadapa, d'an daoulamm ruz.
II. M.
(1) Ober dipadapa =
●(1932) ALMA 102. An dud a jome balc'h o velet al loen-ze o vont, du evel an noz ha buan evel an avel, oc'h ober dipadapa, dipadapa dre ma'z ea.
(2) War an dipadapa : au trot.
●(1903) TMJG 347. Sethu tremenet ganthi Pleuveur war he dip a doba.
(3) =
●(1970) BHAF 42. Gand he botou-koad, war ar zimant, e tezrevelle dipa-dapa treid kezeg ar jañdarmed.
(4) fam. Diarrhée.
●(1936) IVGA 255. Peget an dipa-dapa en da doull, Fri-Lipig ? ●(1947) YNVL 106. paotred an dipa-dapa. ●(1978) BAHE 97-98/26. 'Oa ket eston 'veze tapet an dipadapa 'wechoù !
III. Loc. interj. Onomatopée qui imite le bruit que l'on fait en descendant rapidement les escaliers.
●(1950) KROB 31-32/16. setu hi d'an traon, dipa-dapa !