Devri

douster

douster

m. –ioù

(1) Douceur.

(c.1500) Cb 54b. [cuff] g. doulceur. b. douczder. ●71b. [doucc] gall. doulceur. b. douccder.

(1732) GReg 103b. Bonté, douceur, tr. «Douçzder Van[netois] id[em].» ●(1744) L'Arm 33b. Bonté, douceur, tr. «Doustér. m.» ●(17--) EN 3482. ma santen eun douster.

(c.1802-1825) APS 131. tanhouat en douster a hou cræce. ●(1872) ROU 82a. Douceur, tr. «Dousder.» ●(1889) SFA 64. an Ebestel nevez-man a ziskoueze eun dousder hag eur vadelez ep he far. ●(1889) ISV 30. Dousder dreist an oll dousderiou. ●446b. Dousder eo benveg an den fur.

(2) Humidité.

(1849) LLB 402. Er grouiad ha krouéaj e houarno ou douster. ●(1896) HIS 104. mès er geliren e séh mañk a zoustér.

(1908) DIHU 34/60. er man e hoarn ré bel en douster. ●(1908) AVES 19. Koéh e hras eùé lod [gran] ar er vein hag ur huéh kelidet é séhezant, goal n'ou doé ket a zoustér.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...