f. –où
(1) Miette, morceau.
●(1659) SCger 81a. morceau, tr. «draillen.»
●(1880) SAB 162. an draillennou bara a goez divar taul o mistri. (...) un draillenic d'in eus ar bara a roit.
●(1957) AMAH 139. Beogal spontus a rae ar Morian-mañ en ur ober sin da floupañ drailhennoù kig kriz degaset dezhañ war veg ur forc'h.
(2) Éclat.
●(1948) KROB 1/14. Liz a bakas eun drailhenn zir en he gar, hep ober d'ezi, evelato, nemeur a ziaes.
(3) Retaille, échantillon d'étoffe.
●(1927) GERI.Ern 120. drailhenn f., tr. «retaille, échantillon d'étoffe.»
(4) Tranche.
●(1659) SCger 120b. vne tranche, tr. «vn draillen.» ●120b. vne tranche de chair, tr. «vn draillen quic.»
(5) Reste, trace.
●(1979) BRUDn 28/18. Draillennou brumenn a jome staget c’hoaz ouz skourrou du ar gwez dero ha kistin.
(6) [empl. comme pron. ind.] Rien.
●(18--) SAQ I 248. Mez den ne roe dezhan draillen.