Devri

elumiñ / elumañ / elum

elumiñ / elumañ / elum

v.

I. V. tr. d.

(1) Allumer.

(1499) Ca 6b. Alumiff. g. alumer. ou embrasser. ●96b. Golou. g. lumiere. l. hoc lumen / is Jdem hec lux / is vide in alumaff. et in gueleuif. ●(c.1500) Cb 12a-b. g. embraseur boutefeu / ou qui par male signification duyt aultrui a mal faire. b. nep a alum tan / pe a lequa dissention entre tut.

(1732) GReg 29b. Allumer, tr. «Ellumi. pr. ellumet.» ●150a. Allumer une chandelle, tr. «Élumi ur c'hoülaoüenn.» ●(1744) L'Arm 1a. Allumer, tr. «Alumein.» ●(1790) MG 73. é halum en tan de vitin.

(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 90. un aral e sàu tan guet é aquebut hag e alume er goleu eid en overen. ●(1856) VNA 102. Allumez une autre chandelle, tr. «Alumet ur holeuen aral.» ●(1857) HTB 227. elumi pilejou koar. ●(1877) EKG I 112. mont a ran da alumi ar goulou. ●(1877) BSA 220. elumi eur c'houlaouen. ●294. elum a reont goulou benniget. ●(1878) EKG II 51. elumi va fennad goulou koar. ●(1880) SAB 58. elumi ar goulou.

(1904) DBFV 5b. alum, alumein, v. a., tr. «allumer.» ●(1957) ADBr lxiv 4/458. (An Ospital-Kammfroud) Elumi : v. – Allumer : elumi an tan.

(2) Amorcer.

(1957) ADBr lxiv 4/458. Elumi Amorcer, en parlant d'un siphon : elumi ar gorzenn.

(3) Elumiñ kuit : faire prendre feu.

(17--) TE 241-242. ur vuhé quen dirollét e allumas quit é golèr.

II. V. intr. (en plt du feu) Prendre.

(1838) OVD 8. a pe za en tan-zé d'allume ha de flammein.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...