Devri

enebarzh

enebarzh

m. –où (droit) Douaire. cf. enebwerzh

(1576) H 57. Gant en besou man ez demeza dit, hag am corff ez henoriff hag am madou ez uezo queffrann hag enebarz euel ma zeo custum an bro.

(1659) SCger 45b. douaire d'vne vesue, tr. «enebars.» ●46a. enebarz, tr. «douaire d'vne vesue.» ●(1732) GReg 303b. Douaire, tr. «Enebarz. p. enebarzou.» ●Cette veuve a un gros doüaire, tr. «An jntâvès-hont he deus un enebarz caër.» ●Le doüaire se donne pour récompense de la pudeur, tr. «An ozac'h a ro enebarz d'he crecq, evit he onestiçz.» ●895b. Une femme qui a suposé un enfant, doit perdre son doüaire, tr. «Ur c'hreg pehiny he deus lecqeat he bastard, ou, he bastardès, da drémen evit legitim a dle coll he enebarz.» ●(1752) PEll 275. Enebars, Douaire d'une veuve.

(1931) VALL 229a. Douaire, tr. «enebarz m.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...