v.
I. V. tr. d.
A. Enebiñ udb. : s'opposer à qqc.
●(1920) LZBt Meurzh 13. Tud Nienpehsien a enebas da vat ar prenan-man.
B. Enebiñ ub.
(1) S'opposer à, lutter contre qqn.
●(1857) HTB 66-67. evit enebi an diaoul, en em diwallomp ervad diouz an daou bec'het-ze.
●(1924) LZBt Mezheven 10. Evit enebi heman ha diskar e c'halloud.
(2) = (?) Contrecarrer les projets de qqn. (?).
●(1920) LZBt Meurzh 16. Eun dra all a enebas anon c'hoaz.
II. V. tr. i.
(1) Enebiñ ouzh ub. : s'opposer à qqn.
●(1856) VNA 174. je ne les ai jamais contrariés, tr. «biscoah ne mès inembet doh-t-hai. ●(1877) EKG I 237. ep esa enebi ouc'h ar re a gase an traou enn dro er vro. ●(1878) EKG II 81. ne garient ket enebi ouc'h ar re en em zavet out-ho. ●(1883) MIL 27. enebi ous an dud fall.
(2) Enebiñ ouzh udb. : lutter contre, résister à qqc.
●(1907) PERS 73. Enebi a rea deuz ar c'hoant kousket.
III. V. intr.
(1) Résister, lutter.
●(1878) EKG II 67. da rein dourn d'ezho e ken kaz ma teufent da enebi.
●(1915) KANNlandunvez 43/325. Guelet a ran n’euz ket da enebi. ●(1945) GPRV 5. ma ne enebomp ket, ez ay en traon dizale ar c'hiz eus ar grasou.
(2) S'opposer.
●(1877) BSA 273. petra benac mac'h enebe an aotrou Guillouzo guella ma c'helle.