Devri

enoeamant

enoeamant

m. –où Ennui.

(1710) IN I 436. an enouamant hac ar sec'hor spirituel.

(1859) MMN 35. an inouamant, an dristidiguez. ●(1889) ISV 267. An den iaouank a grogaz an enouamant enhan er c'hloerdi. ●286. Pep stad en deus he enouamanchou hag he boaniou. ●(18--) SAQ II 179. Mez en traou-ze holl, dibarfeded, inouamant, melkoni…

(1907) PERS 333. an anken hag an inouamant. ●(1911) BUAZperrot 268. e peb klenved avat, ez eus poan kalz pe nebeut hag inouamant.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...