Devri

enoriñ / enorañ

enoriñ / enorañ

v. tr. d. Honorer.

(14--) N 995. Ma guir fillor a enorif, tr. «J'honorerai mon bon filleul.» ●(1499) Ca 76b. Enoraff. g. honnorer. ●(c.1500) Cb 77a. [enoraff] venerandus / a / um g. honnore. b. da enoriff. ●(1530) Pm 264. An hol cosquor daz enoraff, tr. «Les seuls familiers à t'honorer.» ●(1575) 3336. enoriff Doe, tr. «honorer Dieu.» ●(1621) Mc 80. da meuliff, da binizien, ha da enoriff ho madelez. ●(1650) Nlou 110. Rouanes an Tensor, cosquor, enoromp, tr. «honorons en cœur la reine du trésor.»

(1659) SCger 66a. honorer, tr. «enori.» ●103b. renommer, tr. «enori.» ●(1732) GReg 255b-256a. Déferer des honneurs à quelqu'un, tr. «enori ur re. Van[netois] inoureiñ.» ●(1792) CAg 23. Hac ind ë rid par-ivie / Eit donnet d'en inourein.

(1868) FHB 156/411b. ar brezegen greet da enori maro ar zoudard benniged. ●(1877) BSA 7. eur miz evit ho enori. ●(1879) GDI 35. inourein majesté en Eutru Doué.

(1928) FHAB Mezheven 208. Pell a zo abaoe ma enorer sant Tujen e Preveilh. ●(1931) GUBI 71. inourein hur bro santél.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...