Devri

euver

euver

adj.

I. Attr./Épith.

A. (en plt de qqc.)

(1) Fade, insipide, sans saveur.

(1744) L'Arm 116b. Douceatre, tr. «Voaire.» ●152a. Fade, tr. « Voére.» ●202a. Insipide, fade, tr. «Voaire

(1849) LLB 1494. ur vlaz voèr ha ponner. ●(1895) GMB 225. Euver (goût) fade, à Tréméven (en Goello).

(1913) AVIE 79. Mar da an halèn de vout voér, get petra é vou ean salet ? ●(1927) GERI.Ern 142. euver T[régor] adj., tr. «fade.»

(2) Amer.

(1927) GERI.Ern 142. euver T[régor] adj., tr. «amer.»

(3) Blet.

(1744) L'Arm 422a. Blet, te, tr. «Fouéric

(1895) GMB 63. le vannetais fouéric «blet, blette», Dict. de l'A., au Supplément ; ce mot est le diminutif de voer «fade» et «fat».

(4) sens fig. Fade.

(1935) DIHU 291/236. ou spered get ur vuhé voér ha truhek... ●(1939) DIHU 331/209. déieu voér ha didalvé.

B. (en plt de qqn)

(1) Paresseux.

(1895) GMB 63. en petit Tréguier euver «lâche ; fainéant, canaille». ●225. Euver, tr. «paresseux, négligent (mot très méprisant) à Trévérec, Tressignaux, Plouha (en Tréguier).»

(1900) KZVr 105 - 18/02/00. (Lannuon) Euver, eun den lezourek. Da skouer : «Oh ! nag hên a zo euver !» ●(1927) GERI.Ern 142. euver T[régor] adj., tr. «paresseux, nonchalant.»

(2) Vicieux.

(1927) GERI.Ern 142. euver T[régor] adj., tr. «vicieux.»

II. Attr. Euver eo.

(1) Peu importe.

(1955) BGUE 38/4. N'o doé ket souret ar er Dispeaherion, met, ivér é, reit e oé el lusk ketan ha ne oé ket rezi get en hoari de arsaù abenn kaer. 23. Ivér é : ne vern. ●(1957) DSGL 114. Ivér erhoalh é dein, tr. «je suis bien avancée.»

(2) Dommage.

(1919) DBFVsup 22a. éver, ivér, tr. «dommage ; ivér é, c'est fâcheux, mais on y peut rien.» ●(1923) DIHU 141/226. Kaer é bet é vuhégeh kristén hag ivér é ma ne vo ket gellet displeg kalz a dra a zivout dehi.

III. Adv. Sans envie, sans ardeur.

(1829) CNG 65. A pe ouen ar en doar ha yah é quêrhet, / Re-ouér bet teign quittat quærent hac amiet.

(1925) SFKH 19. hoér e vehé oeit dehi.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...