Devri

euveriñ

euveriñ

v.

I. V. tr. d.

(1) Endommager.

(1907) VBFV.fb 36a. endommager, tr. «ivérein.» ●(1919) DBFVsup 22a. ivérein, avérein (Kervignac), tr. «endommager.» ●(1942) VALLsup 56b. évérein, tr. «endommager.»

(2) Blesser.

(1919) DBFVsup 22a. ivérein, avérein (Kervignac), tr. «blesser.» ●(1941) DIHU 357/229. Ivéret é bet Franséz Rieu, épad er brezél, get un tén én é har.

II. V. pron. réfl. En em euveriñ : se blesser.

(1917) LILH 21 a Eost. Er goutel-sé e zo hani Job Lécuyer em boè lamet geton aveit parrat dohton a um ivérein geti.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...