adj.
I. (en plt de qqn)
(1) Méchant.
●(1836) FLF 20. Houma d'an dud fallacr a so ur guentel scler ! ●(1866) SEV 64. ar re a deu, dre ho dizoujanz, da nevezi bemdez torfed ar roue fallakr. ●164. ann den falla ha fallakra a ve bet biskoaz. ●(1878) EKG II 46. tud fallakr ha dizakret. ●(1889) ISV 124. Ar iuzev fallagr. ●(1894) BUZmornik 205. tud fallakr a lakeaz ampoezoun d'ezhan enn he verenn.
●(1921) PGAZ 99. Al lakipotet fallakr.
(2) Gourmand.
●(1879) ERNsup 153. Fallakr, gourmand, Perros.
(3) Qui ne veut pas partager.
●(1879) ERNsup 153. vallakr, qui ne veut pas partager, Pleud[aniel], L[an]g[oat].
II. (en plt de qqc.) =
●(1869) SAG 156. ar finessaou fallagr euz an ærouant.
●(1911) BUAZperrot 545. ne c'helljont ket kas o mennoz fallakr da benn. ●(1921) KANNgwital 229/330. mennoziou fallakr Bolchevisted ar Rusi. ●(1934) FHAB Gwengolo 364. Hag ar sorc'hennou fallakr bet hadet ganto 44 vloaz araok, evid ar brezel 70, a voe embannet a-nevez a-dreuz ar vro.