coll. & m. (botanique) cf. faouenn, gwez-faou
(1) Coll. Hêtres.
●(c.1500) Cb 83b. [fauenn] Jdem hoc faginum ni. g. forest de fous. b. coat fau.
●(1849) LLB 658. er faw ihuel, en derw hag er hesten. ●748. Ha mé tispleg er faw tro ha tro ou bareu. ●(1860) BAL 183. etouez an dero ac ar fao. ●(1869) FHB 237/224a. mont da zoucha e doug ar guez, rag ar gurun a goez alies varnezho, dreist oll var an dero, ar c'histin, an eunvlac'h, morse, a leverer, n'eo bet guelet o coeza var ar fao. ●(1870) FHB 263/13a. er c'hoat-se a zo dero ha fao.
●(1934) BRUS 260. Un hêtre, tr. «ur faùen, f., pl. faù.»
(2) M. Prenn faou : bois de hêtre.
●(1530) Pm 264. pemp planquen a prenn fau, tr. «cinq planches de bois de hêtre.»