f./m. –où
(1) Guillotine.
●(1847) FVR 156. dre ar c'hillotin. ●373. Hag a gantchou noz ha mintin / Ez a tud d'ar c'hillotin. ●(1866) HSH 256. resolvet e oar da ober ur guillotin pehini a zicarje assamblez tregont pen bep taul. ●(1877) EKG I 7. maro dre ar c'hillotin. ●(1891) AGB 3-4. E Brest (…) e voe gwelet ar c'hillotin o labourat heb paouez.
●(1906) KANngalon C'hwevrer 48. kountel ar c'hillotin. ●(1907) PERS 217. lezel kountel ar gillotin da goueza var gouzoug he mab. ●(1909) MMEK 28. ar c'hillotin a voue savet var dachen ar foar. ●(1909) BOBL 16 janvier 212/2c. Ar gountell skiz euz ar gwilhotin. ●(1915) HBPR 177. Ar c'hillotin oa savet d'ar mare merket. ●179. Deuz an dribunal oa kaset d'ar c'hilhotin.
(2) Guillotine de goémonier.
●(1960) GOGO 212. (Kerlouan, Brignogan) La faux, appelée falz hir et, plus souvent, ar čiḻotin (ar c'hilhotin) est l'instrument qui sert aux goémoniers munis du rôle d'équipage pour couper et haler à bord le goémon coupé en mer. ●(1972) BATZ 37. guillotine, faucille fixée à l’estrémité d’un long manche. ●(1987) GOEM 51. La prononciation du mot varie d'un endroit à l'autre : «gwilhotin» à Porspoder, «geyotin» à Kerlouan.