v.
I. V. intr.
(1) Rugir, hurler.
●(c.1680) NG 1874. en diaulet ou hudal. ●(c.1718) CHal.ms ii. hurler comme un chien, ou comme un loup, tr. «hudal, ïudal el ur blei, pe el ur c'hi.» ●(1732) GReg 505b. Hurler, tr. «Van[netois] hudeiñ. hudal.» ●(1744) L'Arm 343b. Rugir, tr. «Udein, dale.. détt.» ●(17--) TE 42. ul Lion é hudal.
●(1839) BESquil 74. a pe gleuas el lonnèd é hudal. ●(1849) LLB 588. er blaidi é hudal. ●(1857) GUG 44. Hudal e hrant a bouis-pèn, avel chàss counaret. ●(1861) BSJ 175. El lonnèd memb e vrellou, e hudou quen ne scontou en ol doh ou hleuèt. ●(1896) HIS 139. hudal goah ar hoah. ●(1897) EST 38. n'arsaùant ket à hudal.
●(1907) DIHU 30/472. Er chas (...) e hudé par ma hellent. ●(1913) AVIE x. el lion é en hani e hud er hriùan anehé.
(2) (en plt des éléments) Gronder.
●(17--) VO 128. Er puar ahuél hac er seih gurun, e gorn hac e hude perpet drès tehi.
●(1849) LLB 1899. en ahuel é hudal er hoedeu. ●(1863) MBF 54. Hudal a hra er mor, tr. «La mer mugit.»
(3) =
●(1857) LVH 320. hudal memb e hran.
(4) Respirer en sifflant.
●(1982) PBLS 630. (Langoned) hudel, tr. «respirer en sifflant.»
(5) sens fig. (en plt d'une toupie) Ronfler.
●(1879) ERNsup 163. udal a ra 'nn doupin, elle bruit [la toupie], St-M[ayeux].
II. V. tr. d. Huer.
●(1732) GReg 502b. Huer, se moquer de quelqu'un par des cris, tr. «hudal ur re. pr. hudet.»