Devri

ingrat

ingrat

adj. Ingrat.

(1499) Ca 116b. Jngrat. g. idem / cest qui ne scait le bien que len lui faict / ou offre / ou a faict / ou qui ne le veult congnoistre.

(1659) SCger 69a. impitoiable, tr. «ingrat.» ●(1732) GReg 531b. Ingrat, ate, tr. «Ingrat.» ●(17--) TE 2. er-ré ingrad ha diavis erhoalh.

(1839) BEScrom 1. tud ingrat. ●(1856) VNA 174. un enfant mal élevé est toujours ingrat, tr. «ur hroaidur fal-zessàuet e vé attàu ingrat.» ●(1860) BAL 24. ken ingrat ounta. ●(1880) SAB 110. Penauz goude-ze beza digar ac ingrat ouzoc'h. ●178. ac ii ken ingrat outa.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...