izilaat

v.

(1) V. intr. S'affaiblir.

●(1908) KANngalon Mezheven 133. Ar garantez zo eun tan digor dezhan ar bed oll, hag e leac'h izillât, a zev muioc'h dre ma kresk. ●(1931) VALL 291a. devenir faible, tr. «izilaat.»

(2) V. tr. d. Affaiblir.

●(1931) VALL 291a. rendre faible, tr. «izilaat.»