v.
(1) V. tr. d. Joindre.
●(1499) Ca 43a. ioentaff. ●117b. Joentaff. g. iondre.
●(1659) SCger 29b. conioindre, tr. «ioenta.» ●70a. ioindre, tr. «ioenta.» ●125b. vnir, tr. «iointa.» ●(1732) GReg 543a. Joindre, lier deux choses ensembles, tr. «Joëntra. pr. joëntret. joënta. pr. joëntet. (Van[netois] joënteiñ. jëuteiñ.» ●(1744) L'Arm 18a. Assembler des pieces, tr. «Joenntein.» ●(1790) Ismar 24. en Eutru-Doué (…) e groué un inean eit bout joéntét doh er horv-ce.
(2) V. pron. réfl. En em joentrañ : se joindre, se rejoindre.
●(1688) MD I 29. evit enem ioenta dré carantez gant calon Jesus.
●(1732) GReg 543a. Se joindre, tr. «Van[netois] him joënteiñ.» ●(1790) Ismar 47. hac é tei hun ineanneu de hum joéntein doh hur horveu.
●(1838) OVD 86. èl er ruyad péré e ya tout de hum joéntein ér moyél ag er rod. ●(1839) BESquil 192. Deu ag é vredér e zisclærias brézel dehou, hac hum joéntas ou deu eit en discar ag é dron.
●(1906) HIVL 144. Er goulieu e zou guelleit ; en eskern, tri mèdad rè vèr a houdé ma oé bet lammet a nehé, e zou oeit d'hum gavet hag en des hum joentet.