f. –où
(1) Chant, cantique.
●(c.1680) NG 810. hon hannen. ●(1732) GReg 150b. Chanson, tr. «Van[netois] canenn. p. canenneü.»
●(1838) OVD 81. er hannenneu spirituel. ●(1854) PSA I 204. un nivér bras a æled e hré dassonnein en aibr guet ou hannenneu mélodius. ●(1857) GUG iii. mar-a-gannen nehué (…) er hannenneu couh.
●(1922) EOVD 75. èl ma hré David én é livr kañnenneu.
(2) Kanenn ar c’hanennoù : le Cantique des Cantiques.
●(1922) EOVD 85. ur livr ag er Skritur Santél hanùet kañnen er Hañnenneu.
(3) Kanenn-veur.
●(1942) DRAN 142. Eur paotr bennak, eus Siberia pe eus Moskow, a c’hoarie kanenn veur peorien ar bed holl : War Sao Tud Daonet An Douar.