m. & adj.
I. M.
(1) Deuil.
●(1659) SCger 46a. dueil, tr. «caoûn.» ●135b. caoûn, tr. «deuil.» ●(1727) HB 585. hac e resont dezan ur c'haon bras. ●(1732) GReg 283b. Deuil, tr. «Cañv. p. cañvaou, cañvou.»
(2) Crêpe de deuil.
●(1931) VALL 213b. crêpe de deuil, tr. «kañv, kaoñ.»
(3) Enterrement.
●(1857) CBF 62. Maro eo va mignon Paol, mont a rann d'he ganv, tr. «Mon ami Paul est mort, je vais à son enterrement.»
(4) Cortège de l'enterrement.
●(1883) MIL 263. Eskop Dol a ioa e penn ar c'haon. Heuilla a rea a bell ar c'har en eur gana psalmou ar roue David.
●(1908) BOBL 01 août 188/2e. Eur bobl tud a oa o heuil ar c'haon.
(5) E kañv : en deuil.
●(1907) PERS 295. diou vaouez, e kaon. ●(1931) VALL 213b. en habits de deuil, tr. «gwisket e kañv.»
(6) Bezañ e kañv da ub. : être en deuil de qqn.
●(1880) SAB 214. evel pa vize e caonv d'e vreudeur.
●(1915) KANNgwital 155/76. Kalz zoken a zo e kanv d'ar re o deuz kollet.
(7) Bezañ er c'hañv =
●(1907) PERS 63. hag an Aotrou Vianney a oa er c'haon.
(8) Lakaat kañv : porter le deuil.
●(1977) PBDZ 1166. (Douarnenez) hag ha posubl ve an naveligned a renket lakaat kañv memes tra, tr. «même pour les parents du neuvième degré on devait porter quand même le deuil.»
(9) Gouelañ kañv da : pleurer le décès de.
●(1910) MAKE 89. Elec'h chomm aman da ouela kaon d'am bioc'h.
(10) Seniñ kañv : sonner le glas.
●(1919) DBFVsup 37a. soñnein kanv (M[eslan], tr. «sonner le glas.» ●(1923) KNOL 251. ar roue a lakeas sini kaon. ●(1926) FHAB Meurzh 116. Kleaut a rit kleier Sant-Keon / E kreiz an eost e kreiz an hanv / O daou siouaz o seni kanv. ●(1941) FHAB Du/Kerzu 93. holl ilizou Breiz (…) a zono kañv.
(11) Terriñ kañv : quitter le deuil.
●(1834-1840) BBZcarn I 56. ken m'ho torret me c'haoniaou / ha pe vo me c'haon torret / d'an couent meus laret monnet, tr. «D'ici que j'ai rompu mes deuils / Et quand mon deuil sera rompu / J'ai dit que j'irai au couvent.» ●(1869) TDE.FB 275a. Quitter le deuil, tr. «terri he ganv.»
●(2013) COSBI 59. la Bigoudène pouvait briser le deuil (en breton torri kaonv) et pendant un temps d'environ six mois, elle portait une tenue dite «demi-deuil».
(12) Kunduiñ kañv(où) : mener le deuil.
●(1732) GReg 283b. Prendre le deüil, porter le deüil, tr. «cundui cañv.»
●(1855) GBI I 502. Da gondu modest hi c'hanvou, tr. «Pour porter modestement le deuil.»
(13) Dougen kañv da ub. : être en deuil de qqn.
●(1962) EGRH I 26. dougen k[añv] da u.b., tr. « être (porter) en deuil de qq. »
II. Épith.
(1) En deuil.
●(1851) PEN 92/137. kaonerien ar vrek iaouank he heo an dud kaon-ze.
(2) De deuil.
●(1732) GReg 283b. Habit de deüil, tr. «Abid cañv. p. abichou cañv. dilhad cañv.»
●(1894) BUZmornik 188. dillad kanv.
●(1931) VALL 213b. habits de deuil, tr. «dilhad kañv.» ●(1955) STBJ 213. Ar re na oant ket ken tost kerent a veze ganto koefou kañv a c'holoe dezo o diskoaz.
(3) Bank-kañv : catafalque.
●(1938) WDAP 2/120. (Pleiben, Gwezeg) Bank-kañv, hano gourel, Bolz-kañv, geler (hervez Vallée). Skouer : Emañ ar serch war ar bank-kañv.
(4) Bolz-kañv : tombeau.
●(1904) ARPA 261. bolziou-canv ar bropheted.
(5) Bolz-kañv : monument aux morts.
●(1955) STBJ 44. ar volz-kañv pe ar monumant, evel ma lavar Pleibeniz.
(6) Gwele-kañv : lit de mort.
●(1869) FHB 256/373a. he gorf a zo bet lakeat var eur guele caon.
●(1904) SKRS I 215-216. Dont a reas kement a dud ma oue red lezel ar c'horf var ar guele-kaon epad daou zervez. ●(1924) FHAB Genver 24. E kichen ar gwele-kanv, e vezo enaouet goulou. ●(1976) DPFB II 154. le cercueil est sur le catafalque, tr. «'ma an arched war ar gwele-kañv.» ●(1984) HYZH 154-155/17. Graet 'deus ar parajou war ar gweleoù kloz ha war ar gweleoù kañv ivez.
III. Ober kañv da udb. : faire le deuil de qque chose.
●(1957) BRUD 2/30 (K) Y. ar Gow. M'ho-peus c'hoant e yafe ma merh da verh-kaer du-ze, e vo dao deoh ober kañv d'ar butun-se !