v.
I. V. intr. Reluire, luire, briller.
●(1499) Ca 129a. Luychaff. g. reluire.
●(1744) L'Arm 222b. Luire (…) Parlant des corps polis, qui refléchissent la lumière, tr. «Luhein.» ●331b. Rembrunir (...) L'or avec la Sanguine & le Brunissoir, tr. «Laquad enn euradur de luhein gued Creye ru hag el Luchicq.» ●(17--) TE 303. ou hlèanniér é linguêrnein hac ou dirènneu-eur é luihein.
●(1825) COSp 140. O mæn précius (…) pehani a luh émesq el loustrie a hun béhedeu ! ●(1849) LLB 533. Mar guélet é luehein er brogon ha luhed. ●903-904. selet mem benhueger / Ne luehant avel se meid rak m'ou labourer. ●(1861) BSJ 32. er stiren e luh arré drest ou fenneu hag e ya éan én ou raug. ●(1869) FHB 205/390a. ar prêvet-glaz, a veler o lugerni, o luhia. ●(1882) BAR 61. Ha setu eal an Aotrou Doue en em ziscouezaz en ho c'hichen hag eur sclerijen vraz a luc'haz en dro dezho.
●(1907) PERS 331. lioc'ha a reant evel arc'hant. ●368. hag he lagad a lioc'haz evel guechall. ●(1910) MBJL 193. golo elektrik o luc'han dre oll. ●(1911) DIHU 68/202. Na luéhein e hrant !... ●(1970) GSBG 82. (Groe) ha luc'hiñ 'vel ma rae an aourach neuze, tr. «et luire comme faisaient les dorures à l'époque.»
II. V. tr. d.
(1) Éclairer.
●(1732) GReg 316b. Éclairer, répandre de la lumière, tr. «Van[netois] luheiñ.»
(2) Faire briller, cirer.
●(1913) ARVG Eost 192. brousto da luc'han botoio.
►absol.
●(1967) BAHE 54/27. da ziboultrennañ, da goarañ ha da luc'hañ.