v.
I. V. intr.
(1) S'accrocher.
●(1943) FHAB Mezheven 309. Ar brug krug a lug : la bruyère rabougrie qui accroche. ●(1960) PETO 32. al lann gouez a lug. ●86. Luga : Kregi, krapa. «Luga a ree al lann oc'h ma divesker.»
(2) =
●(1976) LLMM 177/256. ar pegadoù a lakae ar vrezelourien da lugañ dindan sklerijenn an deiz.
(3) S'obscurcir.
●(1931) VALL 505b. Obscurcir (s'), tr. «luga C[ornouaille].» ●(1949) ENRO 302. Ruzelliñ ha lugañ a ra evel flamm ul lutig n'en defe mui a eoul, hag a biklammfe, kent mougañ.
II. V. tr.
(1) V. tr. d. Empêtrer.
●(1993) MARV xi 13. (Brieg) Degouezet din luga ma zreid e-barz boutou Marjan.
(2) V. tr. i. Lugañ e-barzh : s'accrocher, se retenir à.
●(1986) CCBR 235. (Brieg) nôn ké gal luga ba hé, tr. «ils n'avaient pas pu s'y retenir.»