adj.
(1) Nasillard.
●(c.1718) CHal.ms iii. nazar, nazillar, tr. «mannous, moncl.» ●13. Il parle du nez, tr. «manous é, manousein ara monclein ara.» ●(1744) L'Arm 250b. Nasilleur ou Nasillard, tr. «Mannouss.»
●(1907) VBFV.fb 67a. nasillard, tr. «mañnouz.»
(2) Mouezh vannous : voix nasillarde.
●(1954) VAZA 132. ma kroge da gomz gant ur vouezh raouiet ha manous.
(3) Empêché de parler
●(1964) KTMR 37. sevel a rê ennañ a-wechou kovadou imor-fall, ha neuze ne veze ket na moñs na manouz.