muntrer .1

adj. Meurtrier.

●(1710) IN I 290. an teod pehini a brodu ar poueson-se, a so muntrer. ●(1792) CAg 19. en hou scolag multrere.

●(1849) LLB 1535. er prinw multrer. ●(1879) GDI 142. ur vanden tud multrér.

●(1910) ISBR 67. chonjeu multrér Konomor.