pudask

m. –ed (zoologie) Putois.

I.

●(1499) Ca 167b. Putoaesq. g. putois.

●(1732) GReg 766b. Putois, chat sauvage, ou espece de belette brune qui put, tr. «Putoasq. p. putoasqed.»

●(1975) UVUD 113. (Plougerne) Pudasked vehe ie ; gant gripiji vehent paket. ●(1981) ANTR 125. da baka ar pudaz pe al louarn.

II. Flaerius evel ar pudask : qui pue beaucoup. Cf. flaerius evel ur broc’h.

●(1877) FHB (3^e série) 32/249b (L) *Torr-e-Benn. Avalou moc'h, trenk evel guinegr, fleriuz evel ar pudask.