rañvañ / rañvat

v. tr. d.

(1) Renverser, abattre, coucher.

●(1870) FHB 285/189b. ne rejomp nemet ranvat eur mor a c'heot. ●(1877) FHB (3^e série) 22/184a. Ar zegal hag ar c'herc'h a zo bet gouall ranvet gant an avel hag ar glaoeier.

●(1919) BUBR 5/124. pladet ar rengennad soudarded war an douar, vel ha pa vefent bet ranvet gant an avelgas.

(2) Sérancer.

●(1857) CBF 92. Ranvat al lin, tr. «Arracher la graine du lin.» ●(1876) TDE.BF 537a. Rañva, rañvat, v. a., tr. «Sérancer, parlant du lin, du chanvre.»