reolennañ / reolenniñ

v. tr. d.

(1) Régler.

●(1499) Ca 176a. Reulennaff. g. regler. l. vide in reuglenn.

●(1732) GReg 794b. Regler, tr. «reolenni. pr. reolennet. Van[netois] rivlenneiñ.»

●(1902) MBKJ 80. Reolennit ho puez.

(2) Niveler.

●(1659) SCger 83b. niueler, tr. «reolenna.»