m. –où Mauvaise terre, sèche et caillouteuse.
●(1939) WDAP 3/193. (Pleiben, Lennon, Gwezeg) Rukagn, ano ourel, liest. : Rukagnou. Douar fall ha ne zeu netra ennañ, roc'hellek peurvuia. Skouer : Eun tamm brao a rukagn eo ar park en deus Prenet Yann. ●(1955) STBJ 33. leun a gerreg hag a rukaniou skornet. ●(1962) GERV 43. ar rukagn a glaskan difraosta. ●103. war rukan o enezenn. ●pages du glossaire. rukan, rukagn : douar meienk ha sec'h. ●(1982) PBLS 248. (Langoned) rukagn, tr. «haut de colline pierreux.»