Devri

spontus

spontus

adj.

I. Attr./Épith.

(1) Effrayant, terrible.

(1659) SCger 172b. spontus, tr. «épouuentable.» ●(1732) GReg 362a. Épouvantable, tr. «Spountus. Van[netois] spontus

(1857) HTB 70. eun anko (…) spontuz da welet. ●(1870) FHB 267/42b. a veze evel battounet gant goagou spontuz. ●(1876) TDE.BF 586a. Spoñtuz, adj., tr. «Effrayant.»

(1900) KEBR 19. Eun tan spountuz, tr. « Un feu horrible » ●(1907) DRSP 40. Hag em euz aoun spountuz rak potred ar c'hil krog. ●(1908) FHAB Du 333. e Ifern spontus Plogô.

(2) =

(1920) AMJV 103. da c'hounit eun arc'hant spountuz.

(3) Sujet à s'effrayer.

(1732) GReg 719a. Cheval peureux, ou ombrageux, tr. «Marh spontus

(1878) BAY 19. spoñtus, tr. «Sujet à s'effrayer.»

II. Adv. intens. Effroyablement, abominablement.

(1864) SMM 86. An amzer a guers buan spontus. ●(1868) KMM 256. un izelenn doun spountuz.

(1907) AVKA 127. ar gwajo follet a zallie spontuz war ar vag. ●(1911) BUAZperrot 455. ar mor a groze spountus. ●(1920) MVRO 50/1a. hag o deus laket feur o arc'hant da zevel spontus. ●(1932) GUTO 26. tarheu gurun e zassonè skontus. ●27. é vezent kleuet é harmal skontus.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...