spouroniñ / spouronañ

v. tr. d. Épouvanter.

●(1852) MML 6. mar deu ar oel deus hon fec'hejo d'hon spouronnin. ●183. hi eo a spouron an droug sperejo. ●192. spouronîn a ra ar re a so en dro de-han !●(1866) FHB 82/236. spourouna ar vro. ●(1876) TDE.BF 586b. Spourouna, v. a., tr. «Epouvanter.»