Devri

techet

techet

adj.

I.

(1) Enclin.

(1896) HISger 4. Tèchet, tr. «enclin.»

(2) Qui a un mauvais penchant.

(1943) VKST Genver-C'hwevrer 226. Setu tud yaouank, paotred ha merc'hed, pennou skanv, kalonou techet abred.

II. Techet da.

A. Techet da (+ subst.).

(1) (en plt de qqn) Enclin à.

(17--) TE 479. hemb bout taichét de glinhuèd er bet.

(1911) SKRS II 166. An den techet d'an ourgouill a zisplij d'he nessa koulz ha da Zoue. ●(1923) KTKG 91. Tud a zo, var an douar-ma, techet d'ar gasouni.

(2) (en plt d'un lieu) Être sujet à.

(1933) ALBR 78. an amzer, techet da c'hlao en Iverzon. ●(1933) IVGV 47. Iverzon, evel Breiz, a zo eur vro techet da c'hlav. ●(1936) BREI 457/4a. Pardon sant anton 'zo techet da c'hlav.

B. Techet da (+ v.) : porté à.

(1911) SKRS II 111. eur mevel goal dechet da vont e koler.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...