teiser

m. –ion Tisserand.

●(1790) MG 14. En teissér. ●209. ardeu en deisserion. ●(1792) HS 103. quenn téü ell enn ahil brass à stèrn unn teisér.

●(1856) VNA 55. un Tisserand, tr. «un Tessér.» ●(1857) LVH 355-356. èl ma troh en teissér en annéhuen ér hreis ag é labour.