tukenn

f. (géographie) Colline.

●(1934) BRUS 184. Un monticule, tr. «un duken –neu f.» ●(1977) LIMO 25 juin. én hor bro-ni e larant ind, ne wéler mané erbed, pas mem en dukenn distéran. ●(2010) CTPVA 32. Me huél men dous ar en duken / Oè é labourad ar hi loren.