turluter

m. –ion Fouilleur, fouineur, farfouilleur.

●(1909) FHAB Kerzu 377. «Ac'hanta, pillaouaer ar foeltr, en em gaout a ri divar ar mare, turluter daonet ma'z out. ●(1924) BILZbubr 41/944. Leshanvet a oa an Turluter-ôd, atao o turmuch er gourlenn pe er gerigi.