Devri

Recherche 'douj...' : 10 mots trouvés

Page 1 : de douj (1) à doujus (10) :
  • douj
    douj

    m. Respect.

    (1847) FVR 81. Ann douj a dleer d'ar veleien. ●(1865) LZBt Gouere 20. War ar zun kalz a dud, plac'hed, groage ha zoken penno tiegez, ho gweler enn ofern gant douj braz. ●(1865) LZBt Here 45. ann douj ar brasan. ●(1866) LZBt Ebrel 132. piou na stouo ket gant douj ? ●(1867) BUE 5. da drein sperejo ha kalono breiziz d'ann douj. ●111. He vrerial a laraz bemde gant douj eunn El. ●192. enor ha douj d'ar Zant.

  • doujamant
    doujamant

    m. Respect.

    (1942) DIHU 369/48. En doujemant, er garanté !

  • doujañ / doujiñ
    doujañ / doujiñ

    v. tr.

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Craindre, redouter (qqn, qqc.).

    (14--) Jer.ms 246. na dougyt nep corest, tr. «ne craignez aucun (?) … (?).» ●(14--) N 1479. E banissaff hep douigaff den, tr. «Le bannir sans craindre personne.» ●(1499) Ca 71a. Dougaff. g. doubter craindre. ●151a. Pal. g. paleur. cest vne couleur qui vient de paur ou de maladie. Vide in dougaff. ●(c.1500) Cb 15a. g. reseigner craindre. b. dougaff. ●(1575) M 656. dougaff an Barnn, quen-trez vezo starnet, tr. «craindre le jugement, aussitôt qu'il sera préparé.» ●1247-1248. An Trede peheny, deffry pan studiaff, / Ara douigaff noman, an Barnn man ha poanyaff, tr. «La troisème chose qui, quand j'étudie sérieusement, / Fait craindre maintenant ce jugement, et souffrir.» ●2321. Pep carmouich é douigaff, tr. «En toute attaque ils le craignent.»

    (1659) SCger 34a. craindre, tr. «dougea.» ●145b. dougea, tr. «craindre.» ●(1732) GReg 230b. Craindre Dieu ; craindre ses parents ; craindre le Roy, tr. «Dougea Douë ; dougea e dad hac e vamm ; dougea ar Rouë.» ●Ces choses sont à craindre, tr. «An traou-ze a so da zougea, ou, da veza douget.» ●(1790) MG 126. Ne hoès quet léh de zougein er sorserion.

    (1849) LLB 1006-1007. Er prun hag er hiriz, kenteh el hanter merh, / Hemb doujein er ieinion, e zigor ou bleuen. ●(1856) VNA 235. il n'y a rien à craindre, tr. «n'en dès nitra de zougein.» ●(1861) BSJ 64. rac ma touge er méh hag er goapereah.

    (2) absol. Avoir peur.

    (1744) L'Arm 15a. Appréhender, tr. «Dougein

    (1855) BDE 138. m'em bebé (lire : behé) a dra-sur léh de zougein. ●370. ne zouged quet, Mari.

    (1913) AVIE 4. Ne zoujes ket, Zakari, rak cheleuet é bet te beden. ●350. mé é, ne zoujet ket. ●(1921) BUFA 58. Ne zoujet ket, rak hui e zou mem bugalé karet.

    (3) Respecter.

    (1877) BSA 173. douja he c'herent hag ober ho bolontez.

    B. [devant un v.]

    (1) Redouter de.

    (1849) LLB 486. Ne zoujet ket paiein rai gir un dorner mat. ●(1857) GUG 139. Perac é tougèh-hui mont él léh santel-zé.

    (2) Doujañ a : redouter de.

    (1849) LLB 371-372. Ul labourer apert, memb é kreiz er gouian, / Ne zouj ket a ziblas a zoh e goahad tan. ●(1856) VNA 153. Je craindrai de devenir un fainéant, tr. «me zougehé a zonnèt de vout ur finand.»

    (1921) BUFA 117. én hous ol dobérieu, ne zoujet ket a zonet d'em havoet.

    II. V. tr. i. Doujañ da ub.

    (1) Craindre qqn.

    (1870) MBR 332. rak douja eunn draik a rea da Gristof, tr. «il craignait Christophe.»

    (2) Respecter qqn.

    (1907) PERS 62. Beleyen ar pareziou, tro var dro, a garie an Aot. Balley evel eun tad hag a zouje d'ezhan evel da eur sant.

    III. V. intr.

    (1) fam. Ne plus faire de rodomontades.

    (1876) TDE.BF 168a. En termes familiers, douja a ra, il ne fait plus de rodomontades.

    (2) (astronomie) Décroitre, en plt de la lune.

    (1931) VALL 190a. Décroître en parlant de la lune, tr. «douja.»435a. la lune décroît, tr. «douja a ra al loar.»

  • doujañs
    doujañs

    f.

    I.

    (1) Crainte.

    (1530) J p. 96a. Da em avancc hep dougancc gour, tr. «marche en avant sans crainte de personne.»

    (1659) SCger 145b. dougeancç, tr. «crainte.» ●(1710) IN I 93. an doujans rac droulanç Doue. ●(1732) GReg 231a. Crainte raisonnable, tr. «Dougeançz.» ●La crainte de Dieu, tr. «Dougeançz Douë.» ●(1744) L'Arm 15a. Appréhension, tr. «Dougeance. f.» ●(1790) MG 317. Chetui un doujance péhani ne fehai quet croguein ém speret. ●(1792) CAg 122. O dé santel, em zenn ag en doujance !

    (1849) LLB 645. Des enta hemb doujans. ●(1854) PSA I 254. é zougeance hag é scont e ya ar hoahat. ●(1857) GUG 155. Tud eunus, tud lan a zougeance. ●(1861) BELeu 110. én ur boén, én un tourmant, én un dougeance benac. ●(1862) JKS 325. hor c'henderc'hel a ra [ar c'hras] e gwir zoujans Doue. ●(1876) TDE.BF 168a. Doujañs, tr. «Crainte respectueuse.»

    (2) Respect.

    (1621) Mc 68. Ma Doue Angrauit hoz douigancc voar ma quic.

    (1860) BAL 178. An Elez, emeza, a zo e doujans dirag an ini ma comzan ama outa. ●(1876) TDE.BF 168a. Doujañs, tr. «respect.» ●(1882) BAR 217. d'an ano a Vari e stouent o fenn gant doujanz.

    (1910) MBJL 102. e felle d'in kinnig d'ean ma gourc'hemenno a zoujans. ●(1912) MMKE 87. gant doujans vras.

    II. [en locution]

    (1) Bezañ doujañs da ub. : craindre qqn.

    (1921) PGAZ 15. Prount oa evel an tan ha doujans a ioa d'ezhan, dre ma z'oa pounner e zourn ha kaled he daol.

    (2) Dougen doujañs da : manifester du respect à.

    (1878) EKG II 184. er broiou paian evel er broiou kristen, e touger doujanz d'ar maro.

  • doujañsus
    doujañsus

    adj. Respectueux.

    (1866) LZBt Genver 95. santel ha doujansuz hen gweled evel eunn el.

    (1927) GERI.Ern 117. doujañsus, tr. «respectueux.»

  • doujapl
    doujapl

    adj. Respectable.

    (1847) MDM 85. dirag an aotrou-Doue, ken doujab ha ken galloudus.

  • douje
    douje

    interj. =

    (1909) KTLR 7. Brao, douje ! brao, avad, eme an tad ! ●201. Oh ! douje ! douje ! ealig mad, kiit atao d'ar baradoz hebd'houn. ●(1923) KNOL 167. A ! douje, eme ar manac'h, ne heller ket beza muioc'h sentus avat. ●280. Ah ! douje ! a lavare, eur gwall-gofad am eus great en taol-mañ.

  • doujiñ
    doujiñ

    voir doujañ

  • doujoù
    doujoù

    plur. fam.

    I. Personne sévère.

    (1931) VALL 690a. (personne) sévère, tr. «doujou T[régor].»

    II. [en apposition]

    (1) Mari-doujoù : drôle de personne.

    (1879) ERNsup 161. Maï dourjou, drôle de personne (surtout au vocatif), Go[ello] fam[ilier].

    (2) Tonton-doujoù : personne sévère.

    (1927) GERI.Ern 117. toñton doujou, tr. «oncle redouté.» ●(1931) VALL 690a. (personne) sévère, tr. «tonton doujou.» ●(1957) AMAH 36. ha warnañ neuz un tonton doujoù.

    (3) Eontr-doujoù : personne sévère.

    (1931) VALL 690a. (personne) sévère, tr. «eontr doujou

    (4) Sant-doujoù : personne sévère.

    (1931) VALL 690a. (personne) sévère, tr. «sant doujou

  • doujus
    doujus

    adj.

    (1) Craintif.

    (1499) Ca 71a. g. plain de crainte. b. dougus. ●(c.1500) Cb 15a. gal. craintiff / paoureux. bri. dougus / aounus.

    (1732) GReg 230b. Craignant, tr. «Doujus

    (2) Qui montre la crainte.

    (1902) PIGO I 210. hag e laraz d'e vreur gant eun êr doujuz : – «Hirie neuze ec'h efomp en-dro ?»

    (3) Respectueux.

    (1876) TDE.BF 168a. Doujuz, tr. «Respectueux.»

    (1912) MMKE 96. eur bobl doujus. ●(1927) GERI.Ern 117. doujus, tr. «respectueux.» ●(1928) BFSA 262. Mat e oamp da vont alïes d'an ilizou, displeg (simple) ha doujus d'an holl.

    (4) [empl. comme subst.]

    (1970) BRUD 35-36/145. a-dreuz an doujuz a verhodenn-ze anez beza flastret ganti.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...