Devri

Recherche 'peban...' : 1 mots trouvés

Page 1 : de peban (1) à peban (1) :
  • peban
    peban

    adv. interrog.

    I.

    (1) D'où.

    (14--) Jer.ms 28. Pyou ouch na peban ouch duet / Dan Kaerman breman ent hanvet / A pleuyn e pyrchyryndet, tr. «Qui vous êtes et d'où vous êtes venus, / En cette ville maintenant nommée, / Je le garantis, en pèlerinage.» ●(c. 1501) Donoet 12-3. peban deriuer meus ?, tr. « D’où est dérivé meus ? » ●12-9. Peban deriuer noster ?, tr. « D’où est dérivé noster ? »

    (2) [empl. comme relat.] Par où.

    (1530) Pm 90. Lauar an rout peban out duet / Breman dam grues en berr espet, tr. «Dis la route par où tu es venu / Maintenant vers moi en peu de temps.»

    (3) [empl. comme relat.] D'où, dont.

    (1575) M 2230. Dan lech peban coezas, pan pechas peur hasaou, tr. «Au lieu d'où il tomba, quand il pécha, très glorieux.»

    (4) Dont.

    (1575) M 275. Heman (…) peban ez lauaraff, tr. «Celui dont je parle.»

    II. A-beban : d'où.

    (1732) GReg 303b. D'ou, de quel lieu, tr. « a beban.» ●(1790) Ismar 41. A be-ban é hoh-hui deit ? ●(1792) HS 57. à beban é tent.

    (1818) HJC 123. ne ouïamp quet à beban i ta. ●(1861) BSJ 156. gouyèt e hran a beban é tan ha de beban é yan.

    (1904) DBFV 1b. abeban, adv., tr. «d'où.» ●(1913) AVIE 43. ne houies ket a beban é ta na men é ha. ●(1913) HIVR 1. deit ne houiér ket a beban.

    ►sens fig.

    (1790) MG 261. A-beban é ma deit er mod-ce m'en dai rét d'ur voès aboeissein d'hé dén ? ●(17--) VO 133. a beban é tai er son-ze.

    (1855) BDE 86. A beban é ta d'ein er boneur-man.

    III. Da-beban : vers où.

    (1861) BSJ 156. gouyèt e hran a beban é tan ha de beban é yan.

    (1921) GRSA 239. de veban éh ei !

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...