adv., prép. & conj.
(1) Adv. Auparavant.
●(1767) ISpour 298. rét é ennta hum préparein à-guentt. ●(1790) MG 384. ha remerquein e rér én-hi ur yoh fauteu ne spurmantait quet a-guênt. ●(17--) TE 21. er promesseu en doai groeit dehou a guênt.
●(1821) SST 261. ha guehavé meme aguent. ●(1839) BESquil 326. forbannein e ras ag é balæs ol en disordreu e oé én-ou a guênt. ●(1849) LLB 743-744. N'hi hlehuehèt ket mui, é kreiz en noz téhoel / É trouzal, el agent, branselet t'en ahuel. ●2108. stankoh eid agent.
●(1904) DBFV 3b. agent, adv., tr. «auparavant, autrefois.» ●(1931) GUBI 64. Er peh e hré agent hou plijadur dousan.
►Épith.
●(c.1680) NG 1492. er stat a quent. ●(1790) MG 90. hou ç'Eutru a-guênt.
(2) Prép. Avant.
●(1855) BDE 103. santefiet a guènt é hannedegueah.
(3) Loc. conj. A-gent ma : avant que.
●(17--) TE 40. a-guênt ma hoènt gannét.