adv. & con.
I. Adv.
(1) À peine.
●(1866) LZBt Du 202. Eul leo a vec'h a oa eet gan-in.
●(1907) PERS 207. A veac'h digouezet. ●(1957) AMAH 243. A-vec’h diskuizh diouzh he beaj e stagas Janed, (…), da blediñ gant an ti. ●(1963) LLMM 99/262. a-vec’h e flistre diouzh o c’horzennoù, e tarnije raktal an dour e giz ur boultrennig liesliv.
(2) Bezañ a-vec'h da ub. ober udb. : c'est tout juste si, à peine si.
●(1949) KROB 10/13. A vec'h eo deo zoken / gellout golei o c'hroc'hen.
(3) Bezañ a-vec'h da : être sur le point de.
●(1866) FHB 96/349b. Eur beleg santel braz, person Ars, peini e maer a vec'h e Rom da ganoniza.
II. Loc. conj. A-vec'h ma : à peine si.
●(1939) KTMT 76. louzeier noazus hag a deu da vragezi a-nevez a vec'h ma 'z int troc'het. ●(1943) FATI 26. A-vec'h ma kleve seni m'en em lakae da zañsigellat. ●(1943) HERV 115. Hizio ez oa louet an deiz : a-vec’h ma weled an tevinier en tu all d’ar C’hernig.