adv. & pron.
I. Adv. de lieu.
(1) [interrog. dir.] D'où, de quel endroit ?
●(1913) DIHU 92/223. A ven é oh hui deit nameit ag ur hoarem ?
(2) [interrog. indir.] D'où, de quel endroit ?
●(1855) BDE 805. ne houyed a vèn éta, na men é ha.
●(1924) SBED 39. Hañni ne houi aven é tan, / Émen pasan m'amzér vrasan, / Na d'émen é han pe kuitan. ●42. Rak più e zou eit gout, più e zou eit laret / Aven é ta hou son, émen é hoh kuhet ?
II. [empl. comme pron. relat.] Là où, à l'endroit où.
●(1910) ISBR 250. argand e oé ret dehon kavet ha tennein e hré anehé a ven é hellé hag el ma hellé. ●(1932) GUTO 27. ha skoein e hrent arnehè get kement a nerh ma ou diskarent de zan er puns, a ven é vezent kleuet é harmal skontus.