f. –ed
(1) (entomologie) Papillon.
●(1499) Ca 16b. Balauenn. g. papeillon.
●(1659) SCger 130b. balaven, tr. «papillon.» ●(1710) IN I 77. varlerc'h balavennet. ●218. evel ma ve er (lire : ur) papilloun pe ur valavennic. ●(1732) GReg 690b. Papillon, petit insecte volant, tr. «Balavenn. p. balavennou. balavennicq-Douë.»
●(1866) BOM 10. Ar valafennik skan. ●(1889) ISV 347. Paca a rea ive palafennou ha bete zoken kellien hag ho stage gant spillou oc'h he daolennou paper. ●(18--) SAQ II 434. Mez varlerc'h e teu da veza eur balafen skedus ha skanv.
●(1909) BROU 204. (Eusa) Paláfen, tr. «Papillon. Au pluriel : palafenned, ou palafinier.» ●(1927) GERI.Ern 36. balafenn f., tr. «papillon.»
(2) sens fig. Personne étourdie.
●(1927) GERI.Ern 36. balafenn f., tr. «un étourdi.»