s. –où
(1) (botanique) Bogue de châtaigne, de faîne.
●(1948) LLMM 8/65. ballogou, tr. «l bogues de châtaignes.» ●(1972) SKVT I 57. ar ballogoù kiviz strewet war an douar. ●(1973) SKVT II 56. ar c'histin kentañ (...) gant o ballogoù-drein... ●113. muioc'h a vallogoù glas. ●114. Kouezhañ a rae ar ballogoù. Lod a darzhe kerkent, o tieubiñ o bouedennoù rouz.
(2) (insulte à qqn qui a les cheveux hérissés) Penn ballog !
●(1972) SKVT I 28. Penn ballog, geunseg !