v.
I. V. tr. d.
(1) Jeter en l'air.
●(18--) SAQ I 57. d'ho banna en avel [ar greun].
●(1904) DBFV 17a. bannein, v. a., tr. «lancer.» ●(1914) KZVr 69 - 28/06/14. Banna, tr. «jeter avec force en l'air ou loin de soi, Milin.»
(2) Jeter (qqc.).
●(1846) DGG 73. staguet ur men milin ous e c'houzoug, ha bannet e goëled ar mor !
●(1911) BUAZperrot 663. o banna en tan. ●(1921) GRSA 236. trohet hé goug dehi ha goudé bannet hé fen hag hé horv ér mor. ●(1932) GUTO 8. bout bannet éndro barh er stanken.
(3) Bannañ udb. ouzh ub. : jeter qqc. à qqn.
●(1869) HTC 277. epad m'edod o vanna mein outhan. ●(1894) BUZmornik 346. lod a vanne mein outhan.
●(1911) BUAZperrot 887. Epad ma vannet mein outan.
(4) Bannañ diouzh an-unan : rejeter.
●(1902) MBKJ 45. kentoc'h e teufe eur vamm da vanna diout-hi he c'hrouadur. ●178. evit banna diout-han ar spount.
(5) Bannir.
●(1920) FHAB Meurzh 260. Bannit a grenn eus ho tiegeziou an odivi.
(6) Bannañ kuit ub. : expulser qqn.
●(1932) ALMA 39. Kannad ar Pab e Lituhani (…) a zo bannet kuit dre ma sikour an oberou katolik.
(7) Bannañ ub. er-maez eus : virer qqn, le mettre à la porte de.
●(1880) SAB 37. Huneric an tirant (...) a vannas er meaz es ar vro ar re a zalc'he mad d'o feiz.
●(1906) KANngalon Meurzh 67. Cloarec, Bail, Dubuisson, setu aze tri hag a zo pase poent banna anez-ho er meaz euz ar Gampr. ●(1911) BUAZperrot 16. ar Vretoned (…) a vannas eus ar vro o mistri gall. ●386. en eur vanna er meaz eus an armeou, ar zoudarded kristen a oa enno. ●492. banna a eure ar venec'h eus o zi. ●504. bannet eus o c'houent. ●529. e oue bannet er meaz eus kear. ●534. hag o bannas er meaz eus o eskoptiou.
II. V. intr.
(1) (en plt d'une charrette, d'une remorque) Verser.
●(1904) DBFV 17a. bannein, v. n., tr. «pencher, incliner (d'un côté), culbuter (par exemple, une charrette).» ●(1909) BROU 204. (Eusa) Bánna, tr. «Renverser, se renverser, à la façon d'une charrette, d'une planche, etc.» ●(1914) KZVr 69 - 28/06/14. Banna, tr. «renverser ou se renverser à la façon d'une charrette, d'une planche, etc. D. Malgorn.»
(2) Chanceler.
●(1904) DBFV 17a. bannein, v. n., tr. «chanceler, n'être pas en équilibre.»
(3) Basculer, tomber.
●(1932) GUTO 13. doujein bras e hrè a strebautein hag a vannein él len.