barnet

adj.

(1) Jugé.

●(1499) Ca 18a. [barnn] iugie. b. barnet. ●(c.1500) Cb 22a. g. iuge. b. barnet.

(2) (en plt d'un malade) Condamné.

●(1971) BAHE 68/22. Barnet : e yezh ar bobl e talvez : e riskl da vervel, pa gomzer eus ur c'hlañvour. Barnet eo ar pezh a dalvez : n'eus mui nemeur a esperañs.