v.
I. V. tr. d.
(1) Bastañ udb. da ub. : fournir qqc. à qqn.
●(1866) FHB 60/59a. Ann tad, caer en doa labouret, caer en doa espern, ne oa ket evit maga he vugale ha basta pe pourvezi d'he c'hreg ar remejou red enn he c'hlenved. (…) basta pe proculi d'ezho eur sicour bennac.
●(1962) GERV 59. an herberc'her brokus a vaste deo ar pred dispar. ●169. basta : roi pourvez.
(2) Bastañ ub. : fournir à qqn.
●(1847) FVR v. tud învidik, en em glevaz evit basta ar veleien-man enn ho ezommou.
(3) Bastañ da ezhommoù ub. : pourvoir aux besoins de qqn.
●(1847) FVR vii. evit basta da ezommou ho eneou. ●252-253. da gentelia ann dud feal ha da vasta da ezommou ho ene.
II. V. intr.
(1) Réussir.
●(1732) GReg 83a. Baster, reüssir, tr. «Bastout. pr. bastet.» ●Son Procès baste bien, tr. «Bastout mad a ra e brocèz.» ●Son procès baste mal pour lui, tr. «Ne vast qet mad e brocès.» ●890a. Tout lui succede à souhait, tr. «basta a ra mad pep tra evit-hañ.»
(2) Suffire.
●(1732) GReg 83a. Baster, suffire, tr. «Bastout. pr. bastet. basta. pr. bastet.» ●891b. Le peu que j'ai me suffit, tr. «basta a ra din an neubeud am eus.»
●(1904) DBFV 18b. Bastein v. n., tr. «suffire (Gr[oix]).»
(3) Bastañ da : suffire à.
●(1732) GReg 891b. Cet homme ne peut suffire à tout, tr. «Ne all qet an dèn-hont basta da bep tra, ou, bastout da bep tra.»