[bec'h + -iañ & -iñ]
v.
I. V. tr. d. Charger, accabler.
●(1499) Ca 19a. bichyaff et in carg. ●21b. Bichyaff. g. chargyer greuer.
●(1659) SCger 131a. bec'hia, tr. «charger.»
●(1866) LZBt Ebrel 99. bec'hian ar gristenien a vuioc'h a drougou.
●(1910) MAKE 71. Per a jomme pouez ar yalc'had aour da vec'hia e goustianz. ●(1927) GERI.Ern 40. bec'hia v. a., tr. «charger d'un fardeau, accabler.»
II. [empl. devant un v. amené par la prép. «da»] S'efforcer.
●(1938) DIHU 321/34. er ré dizisk é vehein d'adseùel ou bro. ●(1938) DIHU 327/135. béhein, tr. «(v. a.) : souquer.»
III. V. tr. i.
(1) Peiner, trimer.
●(1978) MOFO 11. Eur harder goude, oen e vec'hi war ma re.
(2) Bec'hiñ àr ub. : insister auprès de qqn.
●(1903) EGBV 126. béhein ar, tr. «insister auprès de.»
IV. V. pron. réfl. En em vec'hiñ : faire des efforts.
●(1825) COSp 265. hemp um véhein na lacat heêrre.