m. –ed
(1) Personne stupide.
●(1744) L'Arm 299b. Eêll ur béye. ●(1790) MG 198. Me lar èl ur bey de unan a me amièt. ●338. Ean e yas èl ur bei de gonsultein un divinour.
●(1838) OVD 200. Mar da enta ur beye benac de larèt d'oh conzeu dijauge. ●(1856) VNA 115. Ha, ha, mon étourdie ! tr. «Ha, ha, mem bey !»
●(1904) DBFV 19b. bei, tr. «sot, benêt.» ●(1927) GERI.Ern 41. bei V[annetais] m., tr. «sot.» ●(1941) DIHU 359/266. Hag, er bei, chetu ean oeit de Hregam.
(2) Personne indiscrète.
●(1927) GERI.Ern 41. bei V[annetais] m., tr. «indiscret.»
(3) Personne ébahie.
●(1927) GERI.Ern 41. bei V[annetais] m., tr. «ébahi.»